اختلالات خواب کودکان و نوزادان

اختلالات خواب اغلب به علت مشکلات موقت یا مزمن پزشکی است و در حدود 25 تا 30 درصد نوزادان و کودکان دیده می شود. اختلالات آنها ممکن است از محدوده ی کمبود خواب ناکافی، مشکلات تنظیم زمان خواب گرفته تا آپنه تنفسی خواب و نارکولپسی متفاوت باشند.

اختلالات خواب در کودکان ممکن است موجب مودی شدن و تغییر در خلق خو ی روزانه، تحریک پذیری، عدم تمرکز در کلاس، خواب آلودگی در مدرسه، عدم توانایی در بلند شدن از خواب  در زمان مناسب برای مدرسه و مشکلات رفتاری قابل توجه و مهم در یادگیری شود.. بعضی از اختلالات خواب به قدر کافی جدی هستند تا اثرات جانبی قلبی- عروقی و متابولیکی و همچنین عدم موفقیت در رشد در کودکان داشته باشند.

هر ساله در مرکز اختلالات خواب ما  بیش از صدها کودک برای رفع مشکلات خواب مراجعه کرده و والدینشان خواستار بررسی و انجام تست خواب بر روی کوکانشان هستند.

بنا بر تشخیص پزشک متخصص خواب در بعضی موارد ممکن است انجام تست خواب لازم  و ضروری باشد . در کلینیک، یک اتاق خواب راحت تنظیم شده که کودک میتواند به همراه یکی از والدین( پدر یا مادر)، بدون مشکل بخوابد و دکتر و تکنسین خواب شرایط او را ضبط و ثبت کنند.

درمان اختلالات خواب کودکان

متخصصان خواب کودک در کلینیک خواب علاوه بر مراقبت های پزشکی و بررسی پیشینه ی بیمار ، یک معاینه فیزیکی برای شناسایی هر گونه مشکلات پزشکی بر روی کودک انجام می دهند.

در مرکز اختلالات خواب ما، علاوه بر  اختصاص یک آزمایشگاه برای مطالعات خواب شبانه ی کودکان، جایی برای استقرار والدین  نیز ارائه داده میشود ، بنابراین خانواده ها می توانند در حین انجام آزمایش های تشخیصی مناسب بیمارشان، احساس راحتی کنند.

ما همچنین بابکار گیری دستگاه های آکیتاگرافی( یک روش غیر تهاجمی برای نظارت بر چرخه بقا / فعالیت انسان ) و سیاهه های مربوط به خواب برای تشخیص اختلالات خواب کمک میگیریم. درمان ها میتواند شامل عمل جراحی ،  استفاده از فشار مثبت متوالی بر روی راه های تنفسی (CPAP)(برای مثال در مورد آپنه انسدادی خواب)، مواد مغذی مفید، نور درمانی و یا داروها باشد. تکنیک های رفتاری و تنظیم برنامه های خواب کودکان نیز برای بسیاری از اختلالات خواب برنامه ریزی شده اند.

• تقلا کردن هنگام خواب
• راه رفتن در خواب
•  دیدن کابوس 
• بیخوابی
• آپنه خواب
• نارکولپسی
• اختلالات ریتم شبانه روزی (ساعت بیولوژیک بدن)
• هوشیاری زمان شب
• ترور خواب ( وحشت خواب)
• انفجار سر
• خروپف
• شب ادراری
• سندرم پاهای بی قرار
• اختلال دوره ای حرکت اندام 

  

اختلالات خواب مشترک در کودکان

50٪ از کودکان مشکل خواب را تجربه میکنند. شناسایی زودهنگام مشکلات خواب ممکن است از عواقب منفی مانند خواب آلودگی روزانه، تحریک پذیری، مشکلات رفتاری، مشکلات یادگیری، تصادف وسایل نقلیه موتوری در نوجوانان و عملکرد ضعیف تحصیلی جلوگیری کند. آپنه انسدادی خواب در کودکان 1 تا 5 درصد اتفاق می افتد.

پلی سومنوگرافی (تست خواب) برای تشخیص بیماری مورد نیاز است زیرا ممکن است از طریق  بررسی تاریخچه پزشکی و معاینه فیزیکی به تنهایی شناسایی نشود.آدنوتانسیلکتومی ( جراحی و برداشتن لوزه ها) درمان اولیه برای اکثر کودکان مبتلا به آپنه انسدادی خواب است.پاراسومنیا در دوران طفولیت رایج است؛ راه رفتن در خواب ، صحبت کردن در خواب،  سردرگمی هنگام شب بیداری، وحشت خواب  اصولا در نیمه ابتدایی شب اتفاق می افتد، در حالی که  معمولا  کابوس دیدن ها در نیمه دوم شب بیشتر شایع است. فقط 4٪ از پاراسومنیا در دوران نوجوانی باقی خواهد ماند؛ بنابراین، بهترین مدیریت  والدین ،اطمینان و اقدامات ایمنی مناسب است.

بی خوابی رفتاری در دوران کودکی  بسیار شایع است و با ناتوانی در آموختن به خواب رفتن و / یا  در خواب ماندن خوابیدن شناخته می شود. مدیریت با رعایت مرتب شیوه های بهداشت خوب خواب آغاز می شود و در بعضی موارد شاید استفاده از تکنیک های منقرض شده ممکن است مناسب باشد.

اختلال فاز خواب تاخیری در نوجوانی  معمولا شایع است و به عنوان مشکل خوابیدن و بیدار شدن در زمان های قابل قبول اجتماعی مطرح می شود.

درمان شامل رعایت بهداشت خوب خواب و یک برنامه پیوسته خواب و بیداری میشود به علاوه اگر نیاز باشد درمان با ملاتونین در هنگام شب/ یا نور درمانی در صبح صورت بگیرد . تشخیص سندرم پاهای بی قرار در کودکان می تواند دشوار باشد  در صورت وجود با تمرکز بر اجتناب و دوری از محرک ها و  درمان کمبود آهن میتوان مدیریتشان کرد.

خواب یکی از مواردی است که اغلب مورد بحث در زمان مراجعه ی کودکان است. برای پزشکان مراقبت های اولیه ،مهم این است که شما با الگوهای طبیعی خواب کودکان و اختلالات مشترک خواب آنها آشنا شوید. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که  50٪  از کودکان مشکلات خواب دارند، و  تنها حدود 4٪  از آنها تشخیص رسمی اختلال خواب دارند.

خواب معمول در نوزادان و کودکان

خواب  یک فرصتی برای بدن برای حفظ انرژی، بازگرداندن فرایندهای طبیعی، رشد فیزیکی و حمایت از رشد ذهنی است. شناخته شده ترین عواقب خواب ناکافی ، حس خواب آلودگی در روز است. با این حال، خواب آلودگی در کودکان به طور معمول با حال تحریک پذیری، مشکلات رفتاری، مشکلات یادگیری، سوانح وسایل نقلیه موتوری در نوجوانان و عملکرد ضعیف تحصیلی ظاهر می شود. تمیز ندادن صحیح اختلالات خواب از  تغییرات مرتبط با سن، می تواند چالش برانگیز باشد و در نهایت می تواند درمان را به تاخیر بیاندازد.

خواب در طول چند سال اول زندگی بطور قابل ملاحظه ای تغییر می کند و موازی  با بلوغ و رشد فیزیکی جلو میرود. نوزادان مستلزم  داشتن بیشترین زمان مطلق خواب  هستند و الگوی خواب و بیداری خرد و تکه تکه ایی دارند.

در سن پنج ماهگی، نوزادان قادر به خواب  در مدت طولانی تری هستند. در شش ماهگی، کودکان قادر به خوابیدن بدون شیر  خوردن شبانه هستند، اما تغییرات خاص خودش را دارد. علاوه بر این، شیرخواران بطور مکرر بیدار می شوند، دوره های خواب کمتری دارند و  در نتیجه طول خواب کمتر می شود. با افزایش سن کودک، دوره های خواب به تدریج  بیشتر طول می کشد ولی  از زمان کلی خواب کاسته می شود.

آپنه انسدادی خواب (OSA)

آپنه انسدادی خواب با انسداد  راه های هوايي بالایی مشخص مي شود، به رغم تلاش هاي تنفسي، که الگوهاي خواب طبيعي و عبور هوا را مختل مي کند. OSA مي تواند با چاقي، نسج نرم بیش از حد در راه های هوایی بالايي، کاهش اندازه لومن بالايي فک و يا عضلات  متسع کننده حلق  به وجود آيد.

با این حال، در کودکان، انسداد عمدتا به علت لوزه های بزرگ و آدنوئید ها است. شروع معمولا بین دو تا هشت سالگی اتفاق می افتد، که همزمان با رشد لوزه های بالایی است، اما این شرایط می تواند در هر سنی ظاهر شود. در کودکان1 تا 5 درصد ممکن است رخ دهد و در هر دو جنس مونث و مذکر به طور مساوی رخ میدهد است، اما در اقلیت های قومی رایج تر است.

خروپف و آپنه های مشهود، علائم کلاسیک OSA هستند، اما همه ی خر و پف ها  نمی توانند نشان دهندی این وضعیت باشند. شيوع خروپف معمولي و مرسوم در کودکان تا 27 درصد است که مي تواند تشخيص OSA را دشوارتر کند.

ساير نشانه هاي شايع عبارتند از: پوزیشن های غیر معمول خواب (مانند گردن کش آمده و کج، نشسته با دهان باز)

پارادوکس تنفسی مرتبط با خواب،  شامل عرق کردن و ناتوانی در دفع ادرار، سردرد صبحگاهی و خواب آلودگی بیش از حد در روز است. با این حال، کودکان کمتر از بزرگسالان احتمال بروز خواب آلودگی روزانه دارند و خواب آلودگی در کودکان بیشتر به افسردگی، ضعف تمرکز، کاهش توجه و یا مسائل رفتاری منجر می شود.

شاخص وزن و شاخص توده بدنی در کودکان مبتلا به OSA معمولا طبیعی است. با این حال، میزان بروز آپنه ناشی از چاقی به طور پیوسته افزایش می یابد. یافته های معاینه فیزیکی می تواند شامل لوزه های بزرگ،فک های کوچک و تکامل نیافته و سینه ی قیفی شکل باشد. با این حال، درجه بندی اندازه لوزه ها در کودکان همیشه با یافته های عینی ارتباط ندارد.

نتایج به دست آمده از تاریخچه  پزشکی و معاینات فیزیکی به طور ضعیفی با یافته های عینی OSA ارتباط دارد و پرسشنامه حساسیت تنها 78٪ را نشان می دهد. بنابراین کودکان مشکوک به آپنه خواب انسدادی ،باید برای پلی سومنوگرافی ( تست خواب)  به پزشک مراجعه کنند. اگر چه ارجاع به دکتر متخصص خواب باید برای کسانی که دارای ویژگی های پر خطر هستند (مثلا اختلال توجه / اختلال بیش فعالی، نارسایی قلبی ریوی، اختلالات مغزی، نقص مادرزادی، سندرم داون) با سنجیدگی در نظر گرفته شود.

OSA درمان نشده همراه با مشکلات عصبی رفتاری، کاهش توجه، اختلال در تنظیم عاطفی، کاهش عملکرد تحصیلی، ناتوانی در دفع ادرار،اختلال در رشد و، به ندرت، فشار خون بالا،  پر فشاری خون ریوی و  ، درمان اولیه برای OSA در کودکان . پس از جراحی لوزه، پلی سومنوگرافی پس از عمل نشان می دهد قطعنامه OSA در بیش از 70٪ از کودکان نرمال وزن، اما کمتر از نیمی از کودکان چاق.

بهبود بعد از عمل جراحی در کیفیت زندگی و رفتار نیز ممکن است رخ دهد.  کودکان مبتلا به آدنوتانسیلکتومی(تورم لوزه) که در معرض خطر عوارض بعد از عمل قرار می گیرند (عوامل خطر شامل سن کمتر از 3 سال، OSA شدید، چاقی، عفونت های تنفسی جاری، اختلالات مغزی ، نارسایی در رشد، عوارض قلبی OSA و اختلالات عصبی-عضلانی) باید به عنوان یک بیمار بستری درمانی انجام شود. پس از درمان تمام کودکان باید یک ارزیابی بالینی 6 تا 8 هفته بعد از عمل داشته باشند و پلی سومنوگرافی باید برای ارزیابی OSA باقی مانده در افرادی که دارای چاقی، متوسط ​​و شدید OSA در آزمایش اولیه و یا نشانه های مداوم هستند 13،17،18 در صورت سفارش پلی سومنوگرافی باید پس از آن انجام شود که رحم به طور کامل بهبود یافته است، معمولا قبل از شش هفته بعد از عمل، قبل از عمل انجام نمی شود.

مداخلات کاهش وزن مزایای کاهش شدت OSA را نشان داده اند و باید در همه کودکانی که دارای اضافه وزن یا چاق هستند شروع شود. فشارهای رفتاری مثبت باید به افرادی که علائم OSA باقی مانده دارند یا اگر آدنوتانسیلکتومی انجام نشده باشد، ارائه شود. شواهد محدودی برای حمایت از استفاده از کورتیکواستروئیدهای داخل وریدی برای کودکان مبتلا به OSA خفیف یا با OSA خفیف بعد از آدنوتونسیل-لکتومی وجود دارد .60 هرچند گسترش سریع ماگزیلاری (به عنوان مثال استفاده از یک دستگاه ارتودنسی که فک بالا را گسترش می دهد) و مونتلوکاست (Singulair) گاهی توصیه می شود، هیچ شواهد آزمایشگاهی بالینی از استفاده از این درمان ها برای OSA در کودکان حمایت نمی کند.

پاراسومنیا

پاراسومنیا مانند  راه رفتن در خواب (خواب آلودگی)، حرف زدن  در خواب (خواب آلودگی)، پریدن از خواب همراه با  سردرگمی، ترور خواب( وحشت در خواب) و کابوسها تا 50٪ کودکان را تحت تأثیر قرار می دهند. این ها به عنوان رویدادهای نامطلوب همراه با خواب  توصیف شده و معمولا در طول گذر خواب به بیداری رخ میدهند.

این ها به علاوه بر فعالیت های پیچیده و بیدار مانند کودک، که به نظر می رسد هدفمند است اما تعامل معناداری با محیط او ندارند، مشخص می شود. ویژگی های مرتبط شامل سردرگمی، رفتارهای اتوماتیک، بیداری دشوار، نسیان ، فراموشی و  سختی در بازگشت سریع به خواب کامل پس از این رویداد است.

اغلب پاراسومنیاها، مانند راه رفتن در خواب، ، صحبت کردن  در خواب ،سردر گمی هنگام از خواب پریدن، ترس و وحشت خواب، در نیمه اول خواب در مدت موج پایین خواب رخ می دهد؛ بچه ها به طور معمول هیچ خاطره ای از این رویداد ندارند.

اما در مقابل، کابوس ها به طور معمول در نیمه آخر دوره خواب رخ می دهند در زمان حرکت سریع چشم(REM)، , کودکان قادر به یادآوری این رویداد هستند.

مهم  این است که توجه داشته باشید که علائم و زمان تشنج شبانه می تواند با پاراسومنیاها همپوشانی داشته باشند.  از این رو پزشکان باید در مورد رفتارهای کلیشه ای تکراری و موقعیت های عجیب و غریب که ممکن است منجر به تشنج های شبانه شود، بررسی کنند.

افرادی که  ژنتیکی مستعد ابتلا به عوامل تسریع کننده هستند میتوانند به پیشرفت حالت پاراسومنیا کمک کنند. عوامل تسریع کننده شامل خواب کم و اختلالاتی است که باعث بیداری جزئی هنگام خواب می شوند.

OSA یک محرک رایج برای پاراسومنیاها است و یک بررسی از مطالعات نشان داده است که بیش از نیمی از کودکان مبتلا به ترور خواب (وحشت خواب)  یا راه رفتن در خواب نیز آپنه انسدادی تنفسی دارند. سایر محرک ها شامل اختلال حرکتی  دوره ایی اندام ، بیماری ریفلاکس معده، بیداری اجباری و داروهای خاص باشد.

پاراسومنیا اغلب در نوجوانی به طور خودبه خودی حل می شود؛ با این حال، 4٪ از افراد شاهد  تکرار وقایع خواهند بود. مراکز درمانی خواب به منظور اطمینان،  عوامل تسریع کننده را کاهش داده  و کل زمان خواب را افزایش میدهند.

هنگامی که مناسب باشد، والدین باید درمورد اقدامات ایمنی (مانند قفل کردن درب ها و پنجره ها، استفاده از آلارم های حرکتی، پاکسازی اسباب بازی ها از کف زمین، قرار دادن تشک بر روی زمین) مشاوره بشوند.

. كودكانی كه رفتارهای غیرعادی، مضر یا خشونت آمیز را نشان می دهند یا افرادی كه به درمان های محافظه كار پاسخ نداده اند باید برای ارزیابی بیشتر مراجعه كنند.

بی خوابی رفتاری از دوران کودکی

بیخوابی رفتاری دوران کودکی با یک ناتوانی آموخته برای به خواب رفتن و / یا در خواب ماندن مشخص می شود؛ شيوع تخميني 10 تا 30 درصد است.

اين شرايط به نوع ارتباط خواب شروع و نوع تنظيم محدوديت تقسيم مي شود. نوع ارتباط  شروع خواب با عدم توانایی کودک یا عدم تمایل به خوابیدن یا بازگشت به خواب در غیاب شرایط خاص مشخص می شود، مثل زمانی که والدین کودک را  مجبور به خواب می کند.

نوع تنظیم محدودیت، زمانی اتفاق می افتد که والدین نتوانند  محدودیت های لازم و مناسب برای خواب فرزند خود وضع کنند. مانند وقت هایی که  کودک نمیپذیرد که در رختخواب خود بخوابد،والدین اجازه می دهند تا کودک در رختخواب آنها بخوابد. اکثر کودکان مبتلا به بی خوابی  رفتاری در دوران کودکی دارای ویژگی هایی  از هر دو نوع هستند.

پیشگیری بهترین درمان برای بی خوابی رفتاری دوران کودکی است. پزشکان باید والدین را در زمینه الگوهای نرمال خواب، بهداشت خوب خواب، انتظارات واقع بینانه،  تعیین حدود و مرزها و برنامه های خواب آموزش دهند. این برنامه ها باید بر روی تغذیه منظم، زمان چرت زدن مشخص، زمان  به رختخواب رفتن و زمان  بیدار شدن از خواب متمرکز باشد.

نوزادان احتمال بیشتری دارد که خودشان را بخوابانند (به طور مستقل به خواب می روند) زمانی که به طور مداوم در تختشان قرار میگیرند  بیدار ی و خواب در تضاد قرار میگیرند.

ایجاد یک روال منظم ،انتظاراتی را  برای کودک ایجاد می کند و در نهایت یاد می گیرد که چگونه خود به خواب برود.

تکنیک های قدیمی و منقرض شده مثل (قرار دادن کودک در رختخواب و نادیده گرفتن او تا صبح و یا برای یک دوره مشخص و  تعیین شده) در درمان این اختلال موثر است.

اختلال فاز خفیف تاخیری خواب در کودکان: دلایل، نشانه‌ها و راه‌های درمان

اختلال فاز خفیف تاخیری خواب (DSPS) یکی از شایع‌ترین اختلالات خواب در کودکان و نوجوانان است که به تأخیر قابل توجهی در زمان خواب طبیعی آن‌ها منجر می‌شود. این وضعیت در کودکان به‌ویژه در دوره‌های رشد و بلوغ شایع‌تر است. در این مقاله به بررسی عمیق این اختلال، علل، نشانه‌ها، و روش‌های درمان آن می‌پردازیم و همچنین به جدیدترین یافته‌های علمی در این زمینه اشاره خواهیم کرد.

ساعت بیولوژیک و تأثیر آن بر خواب

ساعت بیولوژیک بدن، که در ناحیه‌ای از مغز به نام هسته suprachiasmatic قرار دارد، به طور طبیعی هر 24 ساعت ریتم‌های بیولوژیکی بدن را تنظیم می‌کند. این ساعت تحت تأثیر عوامل مختلفی نظیر نور، ملاتونین، فعالیت بدنی، دما و وعده‌های غذایی قرار دارد. در این میان، نور یکی از قوی‌ترین عوامل تأثیرگذار بر ساعت بیولوژیک است.

تأثیر نور بر ریتم روزانه

قرار گرفتن در معرض نور نامناسب، به ویژه نور آبی ناشی از دستگاه‌های الکترونیکی، می‌تواند به تغییر ریتم خواب منجر شود. به‌طور خاص، نور قبل از خواب می‌تواند تولید ملاتونین را مختل کرده و به تأخیر در شروع خواب منجر شود. این موضوع به‌ویژه در کودکان و نوجوانان که به‌دلیل فعالیت‌های روزمره و استفاده از دستگاه‌های الکترونیکی در معرض نور قرار دارند، حائز اهمیت است.

علل و نشانه‌های اختلال فاز خفیف تاخیری خواب در کودکان

در کودکان مبتلا به DSPS، زمان خواب عادی معمولاً حداقل دو ساعت با زمان‌های اجتماعی قابل قبول فاصله دارد. این اختلال در نوجوانی شایع‌تر است، به‌طوری که شیوع آن در سنین 7 تا 16 سالگی بین 7 تا 16 درصد گزارش شده است. دکتر مصطفی امیری، فلوشیپ اختلالات خواب و مؤسس کلینیک خواب دکتر امیری، تأکید می‌کند که تشخیص این اختلال معمولاً از طریق تاریخچه بیمار و ثبت خواب و بیداری در دفتر خاطرات صورت می‌گیرد.

نشانه‌های اصلی DSPS

1. تأخیر در زمان خواب: کودک معمولاً دو ساعت یا بیشتر بعد از زمان خواب معمولی به خواب می‌رود.
2. مشکلات بیداری: بیدار شدن در صبح برای رفتن به مدرسه یا سایر فعالیت‌ها دشوار است.
3. خستگی در طول روز: خواب ناکافی باعث خستگی مفرط در طول روز می‌شود.
4. نگرانی‌های والدین: والدین غالباً نگران تأثیرات این اختلال بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی کودک خود هستند.

روش‌های تشخیص اختلال خواب

تشخیص DSPS نیازمند بررسی‌های دقیق و مستند کردن الگوهای خواب و بیداری کودک است. پلی‌سومنوگرافی (تست خواب) می‌تواند به تعیین الگوهای خواب و مشخص کردن وضعیت خواب کودک کمک کند. در این تست، اطلاعاتی درباره فعالیت مغزی، تنفس، و حرکات بدن در حین خواب جمع‌آوری می‌شود.

درمان اختلال فاز خفیف تاخیری خواب

1. تنظیم ریتم شبانه‌روزی

یکی از کلیدهای اصلی درمان، هماهنگ‌سازی ریتم شبانه‌روزی با زمان خواب است. این کار شامل ایجاد یک روتین منظم برای خواب و بیداری و رعایت بهداشت خواب است. به‌ویژه، اجتناب از نورهای شدید و دستگاه‌های الکترونیکی قبل از خواب می‌تواند بسیار مفید باشد.

2. استفاده از نور درمانی

نور درمانی یکی از روش‌های مؤثر برای تقویت ریتم شبانه‌روزی است. در این روش، نور روشن در اولین یا دو ساعت اول پس از بیداری به کار می‌رود تا ساعت بیولوژیک بدن تقویت شود.

3. مصرف ملاتونین

تحقیقات نشان داده‌اند که مصرف ملاتونین (0.3 تا 5 میلی‌گرم 1.5 تا 6.5 ساعت قبل از زمان خواب) می‌تواند یک درمان مؤثر برای DSPS باشد. با این حال، زمان و دوز مناسب هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده است.

4. مشاوره و روان درمانی

در صورتی که مشکلات خواب کودک ناشی از عوامل روانی باشد، مشاوره و روان درمانی می‌تواند به بهبود وضعیت کمک کند.

یافته‌های علمی جدید در مورد اختلالات خواب در کودکان (2020 تا کنون)

1. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تغییرات در نور محیط، به‌ویژه در ساعات شب، می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر الگوهای خواب کودکان داشته باشد. (منبع: Sleep Medicine Reviews)
2. مطالعات نشان داده‌اند که استفاده از فناوری در شب، به ویژه تماشای تلویزیون و استفاده از گوشی‌های هوشمند، می‌تواند خواب را مختل کند. (منبع: Journal of Clinical Sleep Medicine)
3. تحقیقات اخیر حاکی از آن است که خواب ناکافی می‌تواند تأثیر منفی بر عملکرد تحصیلی و اجتماعی کودکان داشته باشد. (منبع: Pediatrics)
4. نتایج یک مطالعه نشان می‌دهد که فعالیت بدنی منظم در طول روز می‌تواند به بهبود کیفیت خواب در کودکان کمک کند. (منبع: Sleep Health)
5. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که تغذیه سالم و متعادل نقش مهمی در بهبود کیفیت خواب در کودکان دارد. (منبع: Nutrients)
6. مطالعه‌ای که در سال 2021 منتشر شد نشان می‌دهد که خواب ناکافی می‌تواند به افزایش رفتارهای پرخاشگرانه در کودکان منجر شود. (منبع: Behavioral Sleep Medicine)
7. بررسی‌های جدید نشان می‌دهند که کمبود آهن می‌تواند به اختلالات خواب، از جمله DSPS در کودکان منجر شود. (منبع: Journal of Pediatric Hematology/Oncology)
8. تحقیقات حاکی از آن است که استفاده از درمان‌های شناختی-رفتاری می‌تواند به کاهش مشکلات خواب در کودکان کمک کند. (منبع: Cognitive Therapy and Research)
9. مطالعات نشان می‌دهند که خانواده‌ها باید در ایجاد یک محیط خواب مناسب و آرام برای کودکان خود تلاش کنند. (منبع: Journal of Family Psychology)
10. تحقیقات جدید نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض نور خورشید در صبح می‌تواند به تنظیم ریتم شبانه‌روزی در کودکان کمک کند. (منبع: Sleep)

جمع‌بندی

اختلال فاز خفیف تاخیری خواب در کودکان می‌تواند تأثیرات قابل توجهی بر کیفیت زندگی آن‌ها و خانواده‌هایشان داشته باشد. با درک عمیق‌تر از این اختلال و استفاده از روش‌های مؤثر درمانی، می‌توان به بهبود خواب و کیفیت زندگی کودکان کمک کرد. کلینیک خواب دکتر امیری، به عنوان یک مرکز معتبر در زمینه تشخیص و درمان اختلالات خواب، می‌تواند در این زمینه راهنمایی‌های مفیدی ارائه دهد. اگر شما یا یکی از اعضای خانواده‌تان با مشکلات خواب مواجه هستید، مشاوره با دکتر مصطفی امیری، متخصص برجسته اختلالات خواب، می‌تواند گام مؤثری در بهبود کیفیت خواب و زندگی شما باشد.