بی خوابی ، از تشخیص تا درمان

بی‌خوابی مزمن از تشخیص تا درمان

 

بی‌خوابی مزمن یک اختلال خواب پیچیده و ناهمگن است که با مشکلات زیر مشخص می‌شود:

  • دشواری در شروع خواب، تداوم خواب یا کیفیت پایین خواب
  • وجود مشکل در اکثر شب‌های هفته برای بیش از یک ماه
  • ایجاد اختلال در عملکرد روزانه

معیار تقریبی برای تشخیص بی‌خوابی، 30 دقیقه تلاش برای به خواب رفتن یا بیدار ماندن پس از شروع خواب است.

علائم و پیامدهای بی خوابی

  1. علائم روزانه:
    • خستگی و بی‌حالی
    • مشکلات شناختی، به ویژه در توجه و تمرکز
    • اختلال در عملکرد حرفه‌ای، اجتماعی یا تحصیلی
  2. پیامدهای سلامتی:
    • افزایش خطر ابتلا به افسردگی
    • افزایش خطر فشار خون بالا
    • علائم جسمی مانند تنش عضلانی، مشکلات گوارشی و سردرد

انواع بی‌خوابی

  1. بی‌خوابی اولیه: ناشی از اختلال درونی خواب
  2. بی‌خوابی ثانویه: ناشی از عوامل بیرونی مانند محیط، داروها یا سایر شرایط پزشکی

علل و مکانیسم‌های ایجاد بی خوابی

  • معمولاً توسط یک محرک یا رویداد زندگی در افراد مستعد ایجاد می‌شود
  • طی ماه‌ها یا سال‌ها توسط افکار و عادات ناسازگار تقویت می‌شود
  • علل دقیق بی‌خوابی مزمن اغلب مبهم هستند

برخی علل پزشکی بی‌خوابی

بی‌خوابی می‌تواند ناشی از شرایط پزشکی مختلف باشد که برخی خفیف و برخی جدی‌تر هستند. این شرایط می‌توانند مستقیماً باعث بی‌خوابی شوند یا علائمی ایجاد کنند که خواب را مختل می‌کنند.

 

1. مشکلات تنفسی و آلرژی‌ها

  • آلرژی‌های تنفسی و سینوسی
  • آسم
  • آپنه خواب

2. اختلالات گوارشی

  • رفلاکس معده (GERD)
  • سندرم روده تحریک‌پذیر (IBS)

3. مشکلات غدد درون‌ریز

  • پرکاری تیروئید
  • کم‌کاری تیروئید
  • دیابت

4. اختلالات عصبی

  • بیماری پارکینسون
  • آلزایمر
  • سندرم پای بی‌قرار

5. شرایط مرتبط با درد

  • آرتروز
  • فیبرومیالژیا
  • کمردرد مزمن
  • میگرن

6. مشکلات قلبی-عروقی

  • فشار خون بالا
  • بیماری‌های قلبی

7. اختلالات روانپزشکی

  • افسردگی
  • اضطراب
  • اختلال دوقطبی

8. سایر شرایط

  • منوپوز و تغییرات هورمونی
  • سندرم خستگی مزمن

داروها به عنوان علت بی‌خوابی

برخی داروهای رایج که می‌توانند باعث بی‌خوابی شوند عبارتند از:

  1. داروهای سرماخوردگی و آلرژی
  2. داروهای فشار خون
  3. داروهای قلبی
  4. داروهای تیروئید
  5. قرص‌های ضد بارداری
  6. داروهای آسم
  7. داروهای ضد افسردگی
  8. استروئیدها
  9. برخی داروهای ضد تشنج

نکته مهم: اگر فردی مشکوک است که داروهایش باعث بی‌خوابی می‌شوند، باید با پزشک خود مشورت کند و هرگز نباید بدون مشورت با پزشک، مصرف دارو را قطع یا تغییر دهد.توجه به این نکته ضروری است که تشخیص دقیق علت بی‌خوابی و درمان مناسب آن نیازمند ارزیابی پزشکی است. در بسیاری از موارد، درمان بیماری زمینه‌ای می‌تواند به بهبود کیفیت خواب کمک کند.

درمان بی خوابی

  1. توصیه‌های بهداشت خواب
  2. درمان شناختی رفتاری (CBT) ساختاریافته
  3. درمان دارویی (در موارد خاص و معمولاً در ترکیب با سایر روش‌ها)

نکات مهم

  • بی‌خوابی در زنان بیشتر گزارش می‌شود و با افزایش سن افزایش می‌یابد
  • تقریباً یک سوم مراجعه‌کنندگان به پزشک عمومی و دو سوم مراجعه‌کنندگان به خدمات روانپزشکی از مشکلات خواب شکایت دارند
  • مسیرهای مدیریت بی‌خوابی در مراقبت‌های اولیه اغلب ضعیف توسعه یافته‌اند

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا