تست توانایی بیدار ماندن (MWT) چیست؟

تست توانایی بیدار ماندن 

MWT تستی است که به منظور سنجش توانایی بیدار ماندن بطور عادی سنجیده می شود، که می تواند نتیجه گیری کند که خواب شما چگونه است. آزمون ممکن است برای ارزیابی پاسخ شما به درمان اختلالات خواب متفاوت، از جمله آپنه خواب یا نارکولپسی استفاده شود.

تست توانایی بیدار ماندن (MWT) ابزاری جهت اندازه گیری میزان هوشیاری افراد در طول روز است. این تست نشان می دهد که شما در طول یک بازه زمانی مشخص، تا چه اندازه قادر به بیدار ماندن هستید.

تست توانایی بیدار ماندن ممکن است به منظور ارزیابی توانایی جهت بیدار ماندن در یک فرد مبتلا به اختلالات خواب مورد استفاده قرار گیرد. این موضوع در مواردی که شغل فرد شامل حمل و نقل عمومی یا امنیت باشد، اهمیت بیشتری پیدا می کند. نتایج این تست، تنها یک فاکتور مورد استفاده در ارزیابی خطر احتمالی بروز یک حادثه مرتبط با کار خواهد بود.

این آزمون بر اساس این ایده طراحی شده است که بیان می کند: توانایی شما برای بیدار ماندن، در برخی موارد با اهمیت تر از سریع به خواب رفتن است. در این موارد تست توانایی بیدار ماندن جهت بررسی این امر به کار می رود که یک فرد مبتلا به اختلالات خواب، پس از شروع خط درمان تا چه حد قادر به بیدار ماندن خواهد بود. این سنجش همچنین تعیین می کند که بیمار تا چه اندازه خسته است و آیا می تواند رانندگی کند یا سایر فعالیت روزمره خود را انجام دهد یا خیر.

این آزمایش در یک روز کامل در کلینیک خواب انجام می شود و برای اندازه گیری میزان بیداری یا هشیاری بیمار در طول روز مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین که آنها اندازه گیری میکنند که ببینند آیا آنها می توانند مدت زمان مشخصی را در یک محیط ریلکس، آرام ، ساکت و غیر تحریک کننده بیدار بمانند.

در هنگام روز در یک اتاق خواب کم نور و آرام،  آزمایش را در دو تا چهار زمان  تقسیم بندی شده ی 40 دقیقه ایی  به بیماران تخصیص میدهید. . آنها در حالی که نشسته اند و هیچ  کار تحریک آمیزی نظیر مطالعه کردن، آواز خواندن، صحبت کردن با صدای بلند و یا تکان دادن خود ندارند، مشاهده می شوند، که  ببینند آیا می توانند آنها را عمدا بیدار نگه دارند.

دو تا سه ساعت پس از زمان بیدارشدن طبیعی از خواب ، اولین آزمایش بیمار آغاز خواهد شد. بیماران معمولا حدود یک ساعت قبل از آزمایش اول صبحانه و قبل از آزمایش دوم ناهار خورده اند.

آزمایش ها حدود دو ساعت از هم فاصله دارند.  بیماران میتوانند غذا بخورند، تلویزیون تماشا کنند، کتاب بخوانند یا آزادانه در اطراف درمانگاه در هنگام  آزمایشات حرکت کنند.اما  آنها باید در این حین نظارت شوند.

تست توانایی بیدار ماندن به طور معمول از یک .نیم  تا 3 ساعت پس از اینکه شما معمولا از خواب بیدار می شود شروع می شود.

قبل از آزمون، از شما خواسته می شود یک پرسشنامه را که شامل سوالاتی در مورد اینکه آیا خواب شب گذشته شما کافی از لحاظ کمی و کیفی بوده یا نه و اینکه آیا الان احساس هشیاری می کنید، تکمیل کنید. سپس شما در یک اتاق کم نور قرار با تنها منبع نور کمی در پشت سرتان و خارج از میدان دیدتان قرار می گیرید. شما معمولا در رختخواب نشسته اید  با متکی پشت سر  و کمرتان .

به شما آموزش داده می شود تا تا جایی که ممکن است بیدار بمانید. در طول این مدت شما با اقدامات مشابهی که در یک تست استاندارد خواب شبانه ای به نام  پلی سومنوگرافی استفاده می شود، تحت نظارت قرار می گیرید.

 اگر شما به خواب بروید، و یا اگر 40 دقیقه بدون خواب رفتنگی هوشیار بمانید جلسه به پایان می رسد.تأخیر در خواب یا زمانیکه طول می کشد شما به خواب بروید ضبط می شود. این هر دو ساعت تکرار می شود تا چهار جلسه کامل شود.

دکترها از این تست برای :

تعیین موفقیت معالجات قبلی ، داروها و  دیگر درمانهای انجام گرفته روی بیمار و برای اندازه گیری توانایی فرد برای بیدار نگه داشتن خود خصوصا در افرادی که دارای شغل هایی هستند که ناتوانی در بیدار ماندن، میتواند باعث افزایش خطرات امنیتی شود مانند خلبانان و رانندگان کامیون ، انجام میدهند.

آماده سازی برای تست توانایی بیدار ماندن

قبل از تست توانایی بیدار ماندن، متخصص خواب به شما کمک خواهد کرد که تصمیم بگیرید چه موادی را می توانید و  یا نمی توانید مصرف کنید. ممکن است از شما خواسته شود که در صبح روز MWT آزمایشی غربالگری در خصوص وجود داروها در بدنتان بدهید. این نشان می دهد که نتایج تست توانایی بیدار ماندن تا چه حد دقیق است.

عوامل زیر ممکن است بر تست تاثیر بگذارد:

• اضطراب
• تنش
• افسردگی
• سن
• کافئین
• دواها و داروها
• مقدار خواب قبل از تست

قبل یا در طول تست  لازم است از داشتن هر یک از مواد زیر جلوگیری کنید:

• توتون و تنباکو
• کافئین
• داروها

MWT در ابتدا برای سنجش میزان کارآیی و تاثیرات روش های درمانی در بیماران مبتلا به خواب آلودگی شدید طراحی شد. این تست یک نوع تغییر یافته  تست MSLT می باشد. درحالی که MSLT میزان خواب آلودگی افراد را تعیین می کند، MWT برای سنجش میزان توانایی بیدار ماندن آنها به کار می رود. برای انجام MWT پروتکل های مختلفی وجود دارد ولی به طور کلی روش اجرای این تست همانند MSLT می باشد با دو تفاوت:

• 1- MSLT در اتاق تاریک انجام می شد ولی برای انجام MWT اتاق باید روشنایی اندکی (1/0 تا 13/0 لوکس در سطح قرنیه چشم) داشته باشد.
• 2- برای انجام MWT بر خلاف MSLT در مدت های 20 دقیقه ای یا 40 دقیقه ای بیمار در یک وضعیت نشسته قرار می گیرد و در طول این مدت باید سعی کند که خواب نرود. البته در طول این مدت بیمار نباید هیچ فعالیتی داشته باشد به عنوان مثال نمی تواند آواز بخواند و یا با دست هایش کاری انجام دهد بلکه باید ساکت و بی تحرک باشد.

در این تست همانند MSLT مدت زمانی که طول می کشد تا فرد به خواب رود و در نهایت متوسط میزان تاخیر خواب محاسبه می گردد.

چگونه  از تست توانایی بیدار ماندنMWT میتوان بهره برد؟

در افراد سالم، زمان لازم برای به خواب رفتن ممکن است حدود 30 دقیقه در تست باشد. بیش از 97٪ افراد  در حدود هشت دقیقه یا بیشتر به خواب میروند. بنابراین زمان تاخیر خواب کمتر از هشت دقیقه غیر طبیعی است. اگر بتوانید در طول چهار جلسه بیدار بمانید، بعید است که شما مشکلی در  توانایی بیدار ماندن داشته باشید.

محدودیت ها

اگر چه MWT زمان خواب را اندازه گیری می کند، آن را نمیتوان جایگزین تستی مرتبط به نام MSLT، که مقدار زمانی که طول میکشد به خواب بروید  را اندازه گیری میکند، کرد. در حقیقت، دو آزمایش ممکن است نتایج مشابهی نداشته باشد، حتی  برای یک فرد در همان روز واحد. علاوه بر این،چون شامل نظارت تخصصی می شود آزمایش طول می کشد تا به پایان برسد و  همچنین می تواند پر هزینه باشد. بنابراین، MWT ممکن است بهترین آزمون برای تعیین میزان خواب آلودگی همه ی افراد نباشد.

مترجم و محقق: محجوبه فاموری