تست سنجش خواب آلودگی طی روز(MSLT) چیست؟

MSLT یک آزمایش تشخیصی است که برای تشخیص اختلالات خواب استفاده می شود چرا که خواب آلودگی روزانه یکی از اصلی ترین شکایت هاست.

به طور معمول این  تست یکی از آزمایشهایی است که در متابعت از تست پلی سومنوگرافی شبانه،  برای جلوگیری از اختلالات خواب مانند آپنه خواب، سندرم پاهای بیقرار، پاراسومنیاها و دیگر موارد صورت میگیرد.

شایع ترین اختلالات خوابی که  توسط تست سنجش خواب آلودگی طی روز MSLT  تشخیص داده می شوند، نارکولپسی  (حمله خواب )و هایپرسومنیا (پر خوابی) ایدئوپاتیک هستند. MSLT همچنین در تمایز بین دو اختلال خواب مفید است، زیرا علائم آنها  ماهیت مشابهی دارند.

مدت کوتاهی پس از  انجام تست پلی سومنوگرافی( PSG)، بیماران برای تست سنجش خواب آلودگی طی روز می آیند که در طی آن  5 تا چرت زدن  بیست دقیقه ایی برنامه ریزی شده خواهند داشت  که هر چرت با دو ساعت فاصله از هم خواهد بود. هدف از آزمایش این است که  احتمالا چگونه بیمار در طول روز   به سرعت در یک محیط آرام و ساکت و تاریک به خواب می روند.

در طی این نوبت های خواب، بیماران در فضای تاریک، آرام و راحت هستند که هیچ مانع و محرکی که باعث حواس پرتی، یا عوامل محیطی نیستند که ممکن است موجب نخوابیدن آنها شود.

بیماران در طول زمان خواب خود به همان تجهیزات مانیتورینگ  و نظارتی که در طول تست پلی سومنوگرافی PSG شبانه هستند،  متصل می شوند. این تجهیزات شامل الکترودها و مانیتورهایی هستند که وظیفه ی جمع آوری کردن اطلاعات متنوعی از جمله:

• سیم ها با الکترودهای جام مانند کوچکی به پوست سر بیمار با یک خمیر رسانا متصل می شود که  فعالیت مغز را اندازه گیری کند. این اجازه می دهد تا فن آوری در خصوص زمانی که به خواب می روید و این که در چه مرحله از خواب قرار دارید اطلاعات را در اختیار داشته باشد. 
•  سیم های الکترودهایی که روی صورت شما در نزدیکی چشم و چانه چسبانده می شوند برای این است که فعالیت عضلانی را نشان دهند. این الکترودها برای اندازه گیری حرکات چشم مورد استفاده قرار می گیرند که مدرک و سرنخی است برای اینکه متوجه شوند بیمار در چه مرحله از خواب قرار دارد . و همچنین حرکات  عضلات چانه ای  را بررسی میکند که ببینند دندان قروچه شبانه احتمالی نداشته باشد و  همینطور سایر اختلالات خواب مرتبط با فعالیت عضلانی را مشاهده کنند.

• 2 کمربند الاستیکی در اطراف سینه و شکم بیمار برای اندازه گیری تلاش وتقلا در تنفس.
• یک کانولای بینی (لوله پلاستیکی واضح) و یک مانیتور جرارتی کوچک اندازه گیری فعالیتهای تنفسی.
• سیم های الکترودی بر روی هر پا برای اندازه گیری حرکتات بدن / فعالیت های عضلانی.
• قرار دادن یک مانیتور روی انگشت بیمار برای تشخیص سطوح اکسیژن در طول تست .
• 2-3 عدد مانیتور  سربی EKG  برای نشان دادن ضربان  و ریتم قلب.
• قرار گیری یک میکروفون کوچک بر روی گلو برای نمایان ساختن خروپف .

یک تکنسین متبحر به پلی سومنوگرافی (RPSGT) داده ها را در اتاق مجاور نظارت و ثبت می کند و بیمار را در زمان های نشانه گذاری شده ی 20 دقیقه ای بیدار می کند و هر دوره چرت زدن را به پایان می رساند.